اهى
لما بكتبلك قصايدى
ببقا خايف
تكرهى الشعر اللى اقوله
أصله خايف
شعر متحامي ف كلامه
لو منعتى الحبر منه
راح يموت
سهل جدا تدفنيه
بالسكوت
ولو قبلتي تعيشيه
بين جفون اليل واخره
لما يظهر ليه نهار
راح يموت
شعر خان
كان جبان
برمي كل اللوم عليه
ولو هيحكم بين قواضي
العشق ليكى
يبقا ناصف الاتهام
شعر موزون بالكلام
بس اصل ميزان كلامى
كان يميل
للى حامل عشق غير
اما عشقى يبقا شعر
اخره ورقه
ف درج قلبي
يبقا هم
يبقا نقطه
ف نبع يم
ببقا رافض تسمعيه
وابقا خايف توهميه
ان حضنك راح يساعنى
راح يشيل منى الكلام
اللى متحمل قساوته
واللى متوقع خيانته
راح يخونى لما اقوله
اصل طبع العشق فعل
بس صعب كتير قوالته
وطبع شعري انه خاين
والكلام كان تحت طوعه
لما اقوله
قبل مايحصل لسانى
راح يتوه
ولو هترضي بعشقى ليكى
يبقا كلمه مابين كتابي
ماتقرأهاش
يبقا هقبل انى زي موجه
ف وسط بحرك
زي رمله
بتبنى قصر
لعشق عبله
ف شعر عنتر
زي شمسك
راح يعلم لونها الاسمر
فوق جبينى
بس هربط وصله فيا
قبل ماتوهي
تلاقينى
او ف مره الشط هد
قصور حنبي
ويا وصل العشق بنا
راح تجينى