من بين
دراعات الجدع
نزل الوجع
نشع
فوق جبينه
معجون بالعرق
انسرق
سنين
وحنين
والطيبيين
راحوا
حتى دمه
اللى استباحوا
اللى قال
من دمهم
ولا همهم
لو ينكسر
عوده
مفضلش غير
اخر وتر
ربك ستر
عدى المحن
ايوه انطحن
بس واقف
جوا همه
حلمه فوق كفه
ولمه
وشه زى
الارض ناشف
حتى عينه
اتسمرت فيها
الجراح
نفسه يطلع
فى البراح
نفسه يحضن
فى الصباح
نفسه يسبق
شمسه مره
يسبق الفجر
اللى طالع
نفسه ترجع
ضحكته
الهربانه منه
نفسه يلقى
الباقى منه
قبل مايضيع
زى دمه
يتهدر فوق
م الكفوف
او يعيش الباقى
خوف
او يعيش الباقى......خووووووووف
.........
أشرف الشناوي