باقول الشعر لمزاجى
و على كيفى و مش مجبور
و انقى حروفه بهداوة
يدور بينا كلام و يدور
عن الروح اللى سكنانى ..
مصحبانى و باعشقها
و عن وجعى .. وطول ليلى ..
و دنيا مش مصدقها
و عن صاحبى اللى ضاع منى
عشان عمره انتهى فجأة
و عن عيل ورا شيبتى ..
و حواديت من سنين سابقة
و عن بنوتة باعشقها ...
بيسكرنى جمال روحها
و سحر عيونها فى عيونى ...
و سر سكوتها او بوحها
و عن ضحكة على غفلة ..
بلا استئذان بتخطفنى
و عن وطنى اللى جوايا ..
لكن ما قدرش يعرفنى
و اقول الشعر فى الروقة ..
و فى الزحمة و ما احفظهوش
لكنه حتة من ذاتى ...
و لو ذاتى ما قبلتهوش
ما باحاولش افهمها
و اقول يكفى اوى الاحساس
ما انا باكتب عشان روحى ...
ما باكتبشى عشان الناس
................
فهمى على