صبحولى على المواجع
اللى طايحة ف البشر
اللى ماسكة ف ايدها شوكة
و اللى قاسية كالحجر
اللى رافعة علينا صوتها
و اللى بتحب الخطر
صبحولى ع المواجع
اللى نازلة كالمطر
بلغوها خلاص يأسنا
و السنين صبحت عجاف
لما ماء النهر ينشف
و الاسد يضعف .. يخاف
و اما برد العمر ييجى
و احنا مش لاقين لحاف
و ان كل الناس بتشحت
لقمتين .. لو حتى حاف
حتى ف بلاد المشاعر
كل شاعر ليله تاب
شمس نص الليل بتطلع
و السما غارقة ف سحاب
الحروف و شيطانه ضاعو
و السطور كارهة الكتاب
غير يدوب احساس منافق
و الوطن صار اغتراب
صبحو لى ع المواجع
رغم انى غرقت فيها
لما سيبت لقلبى قيده
لما حطيته ف ايديها
لما فكرت ابقى ساكت
و ابقى شجرة ضل ليها
لما قلت العمر هى
و اما شوفت الكون عنيها
صبحولى ع المواجع
اللى فيا و اللى فيكم
اللى زى النار بتحرق
كل نظرة حلوة ليكم
ما تسيبوش الجرح ينزف
دمى ليه يرخص عليكم
دا انتو نبض و روح ف روحى
مهما اغيب بارجع و اجيكم
........
فهمي علي نصر