هاستنى هناك
على ناصية اخر يوم فى العمر
و اكتب لك الف قصيدة شعر
و اركن بالحلم المتدارى جوا القافية
على حيط بيميل م الاشواق
و هاقول يا فراق
يا سلاح الزمن اللى بينهش فى قلوب عاشقين
بتمر سنين
فباحسك لسه بتستنى تسحبنى بعيد
برا المواعيد
تستفرد بغرامى و تقسى
و تدوس ف الروح
و باشوفك طاير م الفرحة
و انا كلى جروح
انما يا فراق
مش هاسمح تانى لاوجاعك تسكن فيا
و لا تيجى فى يوم تانى عليا
اصل انا يا فراق
انسان مش عارف يوم يبقى مفيهوش اشواق
و لا عارف يهرب من عالم اسمه العشاق
و كمان يا فراق
احلامى قصور عالية فى روحى
و الروح متاهات
بتدارى ساعات
و تخبى حاجات
و انا اصلا قطعت لجامها و ما باحبسهاش
و باسيبنى اهاجر جواها و ما باسألهاش
بتسافر فى خيالى التايه
و تعلم فى مشاعرى الدايبة
و تداوى جروح كانت صايبة
على ناصية اخر يوم فى العمر
هاستنى هناك
و هاقابل بكره المستنى تحت الشباك
و هاقوله استنيتك ياما
و انت اتأخرت
لو ناوى تغيب تانى عليا
ادينى خبر
و انا اكون فكرت
............
فهمي علي نصر